ورق را بــه دسـتـهــایــم مـیـسـپـارد
نـگـاهــم مـیـکـنـد و مـیـگـویـد
بــرایــم شـعـــری بـگــو . . .
و مــن ،
در چـشـمــهـای کـهــربــایـی اش ،
در آشـفـتـگی مــوهـایـش ،
و در عـطـر پـیــراهــن سـپـیـدش گــم مـیـشـوم
بـگـذر عــزیــز دل . . .
از ایــن گـمـشــده بـگـذر
ســـراغ آیـنــه بــرو
تــو خــود شـعــر مـجـســمـی . . .
|
امتیاز مطلب : 66
|
تعداد امتیازدهندگان : 14
|
مجموع امتیاز : 14